Lieve allemaal,

De afgelopen twee weken zijn voorbij gevlogen. De reis naar Iringa was geweldig, weliswaar lang (bijna 20 uur vanaf Arusha) maar zeker de moeite waard. Iringa is een evenals Wasso in een bergachtig gebied gelegen, het centrum van de stad wordt gevormd door de universiteit. De eerste aanblik van Iringa (midden in de nacht weliswaar) deed mij een beetje denken aan Griekenland; vele witte huisjes en op dat moment zelfs nog behoorlijk warm. Een vriend van Lat had aangeboden dat we zijn kamer wel konden gebruiken omdat hij er zelf niet was, bepakt en bezakt en met een achterwerk dat aanvoelde als blik als gevolg van het lange zitten, zijn we daar kort na onze aankomst als een blok in slaap gevallen.

De daarop volgende dagen hebben we, of eigenlijk ik (Lat kende de plaats natuurlijk al als geen ander), doorgebracht met het verkennen van de stad. Erg groot is het niet maar wel groot genoeg voor mij om te verdwalen..Lat was er al bang voor toen ik zei dat ik ging wandelen terwijl hij op de universiteit was, maar ik was ervan overtuigd dat ik me wel redden zou. Viel echter niet mee; de huisjes leken allemaal wel verdomd veel op elkaar en uiteindelijk wist ik echt niet meer waar ik was, met het schaamrood op de kaken heb ik daarna Lat maar opgebeld, hij had toch gelijk ;)

Iringa staat bekend om een bepaalde specialiteit, jawel varkensvlees ;) Menig huishouden had achter het huis een ‘ zwien op't hok', de geluiden die daar vandaan kwamen klonken me als muziek in de oren. Ook is er een melkfabriek, dat bracht als plezierige bijkomstigheid dat ik yoghurt kon eten, heerlijk!

Afgelopen vrijdag was het dan eindelijk zover, de dag van het afstuderen. Een heel officieel gebeuren, Lat (en ook de andere studenten natuurlijk) was gekleed in een toga, compleet met hoed en al . Na vele, vele toespraken, werden uiteindelijk de bachelors en masters uitgereikt. De uitreiking vond plaats op een podium die op enige afstand was van de zitplaatsen van familie en vrienden. Om toch de mogelijkheid te hebben om mooie foto's te maken, heb ik het gezegde ‘ wie niet sterk is, moet slim zijn' maar toegepast. Ik ben zijwaarts op het podium geklommen en bij iedere waarschuwing die ik in het Swahili kreeg dat dat niet toegestaan was (wat ik echt wel verstond) zei ik ‘ mimi ni mzungu, sijui Swahili' (Ik ben een blanke, ik ken geen Swahili), beetje sneaky, ik geef het toe, maar het was het waard ;) Als enige aanwezige familielid van Lat was ik trots dat ik erbij kon zijn.

Na afloop van de ceremonie zijn we 's avonds uit eten geweest en vervolgens zijn de voetjes van de vloer gegaan in een dansclub genaamd ‘ Twister', erg leuk!

Er is een ding wat ik bijna vergeten zou, maar wat ik jullie toch echt even moet vertellen. Ken je het gevoel van de slappe lach? Echt de slappe lach? Het was voor mij lang geleden maar Lat gaf mij reden tot onophoudelijk lachen. Wat was het geval; Lat wou naar de kapper om zijn haar te laten verven (hij wou het nog zwarter hebben ;). Eenmaal daar bedacht ik dat ik ook graag een stukje van mij haar af wou hebben. Ik vroeg de kapper aldaar of hij ervaring had met mzungu - haar en hij zei natuurlijk ‘no problem', ik gaf hem instructie om maar een beetje af te knippen (kidogo tu) en hij ging akkoord. Een beetje werd echter veel en zo kwam het dat er ongeveer 5 tot 6 cm is afgeknipt, dat wil zeggen op sommige plaatsen, op andere plaatsen werd er maar 3 tot 4 cm afgeknipt. Ik hoef denk ik niet door te gaan om uit te leggen hoe dat er uit zag. Lat zag een en ander gebeuren en besloot het roer over te nemen om de schade in te perken. Daar zat ik dan, beetje teleurgesteld omdat mijn haar was verpest, had het van schrik maar opgestoken, te wachten totdat Lat klaar was. Lat had besloten dat hij na zijn knip - en verfbeurt ook een gezichtsmassage wou hebben (is daar onder mannen heel gewoon). De aanblik van mijn o zo stoere Maasai - man (en met hem vele andere mannen die dezelfde behandeling ondergingen) die als een prinses een ‘ facial' onderging terwijl ik daar zat met mijn kapsel geruïneerd, deed mijn lachspieren onophoudelijk aanspannen ;)

Zondag zijn we teruggereisd naar Arusha. Om ons zelf niet teveel uit te putten hebben we een dag pauze ingelast in het reizen. We hebben deze dag gebruikt om wat nuttige aankopen te doen, zo hebben we bijvoorbeeld een gasstel gekocht, jawel. Vaarwel houtskool en kerosine, welkom gas! ;) Viel nog niet mee om dit geheel de volgende dag in de alom bekende bus te transporteren; gasfles, gasstel, tassen, set met nieuw gekochte pannen (we waren toch eenmaal bezig) alles moest mee. Het heeft het echter overleefd en ik kook nu op gas, wat een luxe in vergelijking met het andere!

Terug in Wasso gaat het gewone leven hier inmiddels weer zijn gangetje. Ik loop nu sinds deze week dagelijks alleen de ronde op de kinderafdeling en dat doet me groot plezier. Er is nog veel wat ik niet weet en wat ik nog moet leren maar dat houdt de uitdaging erin ;)

Dat was het weer even voor nu, probeer dadelijk ook foto's mee te sturen.

Heel erg bedankt allemaal wederom voor de kaartjes en alle andere berichten.

Lieve groetjes vanuit een warm Tanzania.

Jet.