Lieve allemaal,

Ik weet niet waar de laatste paar weken gebleven zijn, met de zon hier stralend aan de hemel kan ik me moeilijk voorstellen dat het bijna kerst is. Geen kerstboom of sneeuw of kerstkaartjes dit jaar, het enige kerstige wat ik hier gezien heb is een klein hutje wat ze tot ‘ merry - christmas - shop' hebben gedoopt. Ben even binnen geweest en het voornaamste wat ze verkopen zijn merry christmas ballonnen en slingers ;)

Sinds twee weken ben ik niet meer in het ziekenhuis, na vele diensten vrijwillig te hebben gelopen vond ik het wel welletjes en heb ik Franco om toestemming gevraagd om met ‘vakantie' te gaan, ik kreeg een typisch Franco antwoord; niks geen dankjewel maar een opmerking over mijn oorbellen, ik moest maar aan ieder oor een kilo gewicht hangen, tot zover Franco ;) Hoewel ik nu thuis ben en je verwachten zou dat ik meer tijd zou hebben om bijvoorbeeld te mailen, valt dat toch tegen. Het internet is het voornaamste probleem (helaas nog steeds) maar daarnaast neemt ook het Afrikaans koken (wat nu echt tot mijn hobby verworden is) veel van mijn tijd in beslag. Ik had als plan bedacht om voor mijn afstudeerfeest echt Afrikaans voor jullie te koken, het is echt lekker! Afgelopen week ben ik echter ook weer op pad geweest. Wederom naar Malambo maar dit keer ook naar Lake Natron, naar de watervallen. Het bezoek aan Lat zijn familie in Malambo bracht wederom veel vumbi met zich mee, maar het was fijn om alle familieleden weer eens te zien. Lat zijn vader kijkt zeer uit naar de dag dat mijn vader en moeder een bezoek aan Malambo zullen brengen. Als eerbetoon aan mijn vader had hij een tweetal souvenirs gemaakt; het ene is een soort van muggenverjager (haren van een wildebeest bevestigd aan een mesheft) en het andere een snuifdoos waarmee je tabak kan opsnuiven. Ik heb begrepen dat alleen gerespecteerde skimamoos (naam van iemand die je respecteert) een kado zoals dit krijgen, dus papa, een hele eer voor jou! Van zaterdag op zondag hebben we de nacht in Malambo doorgebracht om de volgende ochtend vroeg naar de watervallen te vertrekken. Vorig jaar was ik gedurende een flying clinic al eens over Lake Natron gevlogen, maar ik had het nog nooit met beide voeten op de grond aanschouwd. Om de watervallen te bereiken was het noodzakelijk dat we een compleet rotsachtig gebied moesten beklimmen en meermalen de rivier moesten passeren. Voor diegenen die mij goed kennen; ik ben niet bepaald een held op dat gebied;) Maar boven mijn eigen verwachting (en boven die van Lat) ging het wonderwel zeer goed, zonder de afgrond in te kijken kwamen we op blote voeten veilig en wel bij de waterval aan. Ik geloof niet dat er woorden zijn die kunnen beschrijven hoe mooi het daar was, ik denk (hoop) dat de foto's voldoende zeggen.

Om optimaal te kunnen genieten van de waterval wouden we natuurlijk ook de top bereiken (en een douche nemen onder de waterval;). Wat ik eigenlijk van mijzelf al verwacht had gebeurde toen; ik gleed uit over een glibberige steen en werd door het stromende water enige meters mee naar onderen gesleept. Met een blauw been en een snee in mijn voet ben ik er wonderwel goed van afgekomen. De reis terug door het rotsachtige gebied was daardoor wel wat spannender, ik had de angst om weer te vallen goed in de benen. Veilig en wel hebben we de auto echter weer bereikt en hebben we onze tocht hervat, op naar de flamingo's!

Bloedjeheet, dat wel, maar het was fantastisch om deze mooie, tweepotige beesten te zien. Na een terugrit van ongeveer 6 uur kwamen we daarna moe maar voldaan thuis aan. Na twee dagen zonder douche (los van de waterval) keek ik erna uit om me even op te frissen, maar helaas, geen water..

Niet schoon, toch fris zijn we daarom maar gaan slapen en gelukkig was er de volgende ochtend weer water;)

Mijn laatste dagen hier in Wasso gaan echter in en dat maakt me toch wat verdrietig. Hoewel het niet altijd gemakkelijk was ben ik van deze plek, van dit land, gaan houden en ik beschouw het nu ook als thuis. En het valt niet mee om dit nu te moeten verlaten. Maar goed, ik geloof oprecht dat ik hier nog vele malen naar terug zal keren en mogelijk in de toekomst ook wel een huis zal krijgen. Voor nu geniet ik nog van onze laatste tijd hier en wil ik jullie allemaal hele fijne kerstdagen en natuurlijk een gelukkig 2011 wensen, ook namens Lat ;)

Tot over een paar weken!

Dikke kus,

Jet