Wasso Hospital
De eerste twee dagen van mijn coschap hier zitten erop.Van alle indrukken was ik gisteravond te moe om nog een verhaal te schrijven. Maar wat ik hier allemaal echter zie, wil ik jullie niet onthouden.
De dag begon gisteren met een rondleiding door dokter Christian van Rij (Nederlandse arts). Naast ons werden er enkele nieuwe clinical officers rondgeleid (hebben een 3 jaar durende opleiding tot soort van arts gehad), voor hen was de naam Henriëtte wederom iets wat ze bijna niet over hun lippen kunnen krijgen, ik ben daarom ook hier maar overal omgedoopt tot Jet (wat ook op hun lachspieren werkt).
Het ziekenhuis zelf is relatief groot. Er zijn verschillende afdelingen, een voor mannen, een voor (kraam)vrouwen, een kinderafdeling en speciaal afdelingen waar patiënten verblijven met TBC of HIV. Het betalingssysteem van de patiëntenzorg is totaal anders dan in Nederland. Hier betaalt een patiënt bij komst op de polikliniek 5000 shilling (ongeveer 3 a 4 euro) waarvoor hij of zij minimaal labonderzoek krijgt en eventueel medicatie. Bij een opname betaalt een patiënt ongeveer 30.000 shilling. Operaties zijn voor de patiënten veelal niet te betalen en worden daarom verricht op kosten van het ziekenhuis.
Na de rondleiding ben ik meegegaan met Christian voor de visite op de kinderafdeling. Ik was zwaar onder de indruk van wat ik daar zag. In kamertjes van ongeveer 4 bij 4 m zitten ongeveer 8 a 9 Masai - vrouwen op bedden met hun baby's in een doek tegen zich aan. Zoals ik eerder noemde hebben Masai de gewoonte om hun ontlasting en urine maar gewoon te laten lopen. Ik hoef denk ik niet meer uit te leggen wat ik daarom op de bedden en op de vloer (!) aantrof. Uitkijken waar je loopt en wat je aanraakt dus. Veel van de baby's zijn echt ernstig ziek (malaria, TBC of HIV) of ondervoed, zo hoef je niet op te kijken van een kind van ongeveer 2 jaar met een gewicht van rond de 9 kilo.
Het onderzoeken en uitvragen van de klachten is een kunst op zich. De Masai spreken namelijk geen Swahili, maar Kiswahili, zo'n beetje het enige wat tussen die talen overeenkomt is ‘jambo'(=hallo). Het uitvragen van de klachten gaat daarom via de zuster (die het vertaalt van Engels naar Kiswahili) die het vervolgens in het Swahili of (gebrekkig) Engels aan de arts terugkoppelt.
Christian liet me tijdens de visite de kinderen onderzoeken. Dit viel nog niet mee, los van de smerigheid die ze met zich meedragen, zijn de meeste kinderen namelijk bang voor mzungu's (=blanken), bij de eerste de beste aanraking beginnen ze veelal allemaal te huilen..
Na een viertal kamers te hebben gehad, dacht ik dat we klaar waren. Niets was echter minder waar.. Bij het naderen van ongeveer de 6e kamer hoorden we opeens heftig gegil om ons heen. Het bleek dat alle Masai buiten stonden te huilen rondom een kind wat zojuist in elkaar was gezakt. Ze waren allen bang dat het zou komen te overlijden. Bij onderzoek was het kind erg slap en had heftige geelzucht. De Masai werden door de verpleegkundige gerustgesteld en weggejaagd rondom zijn bed (ze stonden er met zn twintigen omheen).
Na dit alles waren we een aantal uren verder, mijn handen zaten daarbij onder de sjit om over mijn schoenen niet te spreken..
Gek genoeg vond ik dit niet zo erg. Ik was meer geshockeerd van de omstandigheden waaronder deze mensen leven en het gemak waarmee ze dit accepteren. Ze weten immers niet anders. Het mooie vind ik, dat bleek ook vandaag, met hoeveel plezier ze veelal in het leven staan. Bij ieder woord (ki)swahili wat ik uitspreek moeten ze hard lachen. Vandaag heb ik het daarom maar over een andere boeg gegooid en leer hun Nederlands spreken, een oud Masai - vrouwtje heb ik ‘goedemorgen' leren zeggen. Met een grote glimlach op haar gezicht zegt ze dit nu om de haverklap tegen me ;)
Vandaag heb ik een operatie bijwoont waarbij een prostaat werd verwijderd (prostatectomie)Deze operatie werd uitgevoerd door de Italiaanse dokter alias priester Franco. Stel je bij hem een gezet mannetje voor van in de 60 met een grote bloemkoolneus, een bril en een accent wat een mengelmoes is van Italiaans, Swahili, Kiswahili en Engels, kortom je verstaat er geen mallemoer van ;) Deze Italiaanse dokter zegent iedere ochtend om 8 uur de dag door het uitspreken van het onze vader (althans dat heb ik er van gemaakt).
Met hem en dokter Franki (een erg grappige, Afrikaanse dokter, hij noemt mij Maxima, waarschijnlijk omdat dat de enige Nederlandse vrouw is die hij kent) stond ik op OK. Belangrijk om te weten is dat ik een oude, Nederlandse, OK - outfit droeg. Ook in een operatiekamer is het heel anders gesteld dan in Nederland. Alcohol is wederom niet aanwezig en met steriliteit wordt het niet zo nauw genomen.
Na een operatieduur van ongeveer 4 uur was het gebeuren echter achter de rug en ben ik met dokter Franki opnieuw visite gaan lopen op de kinderafdeling.
Ik vrees dat ik door de vermoeidheid, stress en alles wat er om mij heen heerst al een virus te pakken heb. Met een hoofd van beton en een snotterneus eindig ik dan ook mijn mail.
Morgenavond probeer ik foto's op te sturen van het ziekenhuis en onze kamers (vanavond krijg ik mijn eigen kamer).
Ben erg blij met al jullie reacties, het is fijn om iets te horen van het thuisfront als je zo ver van huis bent.
Hoop dat het met jullie allemaal goed gaat. Houd me op de hoogte!
Veel liefs,
Jet
Reacties
Reacties
jambo jet,
een heel indrukwekkend verhaal,
groetjes alie en eltjo
Hee die Jet!!
Wat een indukwekkend verhaal,en wij hier maar mopperen dat we iets te lang wachten moeten bij de huisarts of ziekenhuis!!
Kan je zien dat we het hier in ons kikkerlandje het nog niet zo verkeerd hebben.
Ik blijf je berichtjes volgen..
Liefs,Jan.
Heyy Jet, wat indrukwekkend allemaal. Zo leer je nog eens dankbaar te zijn (niet dat jij dat niet was hoor ;-)). Mooi hè dat die mensen ondanks alles, vrolijker zijn dat de gemiddelde Nederlander hier! Dikke knuffel
Zo leer je echt heeeeele basale geneeskunde he? Wat heftig! Voor hoe zo'n groot gebied is dit ziekenhuis de eerste medische post, oftwel hoeveel uur lopen??
Voor de gewone dagelijkse bezigheden in Nederland: het is hier prachtig weer (wat ik door de ramen mag bewonderen ;) ) en men maakt zich druk om het inzicht van mensen in hun financien, auto verkoop en salarissen boven de Balkenende norm, wat een verschil he!!
Dag laiverd, wat een indruk dat zal maken, dat kunnen wij ons hier niet voorstellen. Heel beladen verhaal en ik snap dat je dan doodmoe bent...wat een indrukken! Hopelijk helpt dit van je afschrijven erbij om rustiger te worden. Take it easy meis en loop jezelf niet voorbij, dikke knuf!
ha die jet
het is er daar erger als bij ons in de schapenschuur
daar hoef je niet door de stront lopen
ongeloofelijk dat het zo ook kan
hier wordt met de dieren nog niet zo omgegaan
alles is hier oke
ik wacht op je volgend verhaal
gr corrie en de rest
Hoi Jet,
Genoten van je boeiende verhalen.
Indrukwekkend wat je daar allemaal mee maakt.
Ik denk dat je aan het eind van de dag helemaal kapot bent van de indrukken. Hou je taai.
Ha die Jet,
Niet zo Fit? Moet ik jou nu een medicijn mee geven i.p.v. andersom? Hopelijk valt het mee. Je kunt trouwens erg leuk schrijven. Als ik dat allemaal zo lees ben ik blij dat ik hier geopereerd ben.
Dikke smok Thijs en Peet
Jeetje Jet
Wat een indrukwekkend verhaal, ik neem mijn petje voor je af hoor, ik geloof dat ik jankend weg was gelopen als ik al die kindertjes zo zou zien. Gelukkig zijn er mensen zoals jij (en de andere doktoren)
Hou je taai enneuh ik blijf je volgen hoor ;-)
Praktisch gezien gaat het met ons beter als met jou, denk ik. Ja, je kunt je niet voorstellen dat die mensen zo moeten leven ! Zorg maar goed voor je zelf met al die mogelijke ziekte kiemen in de buurt.
Wij nemen nog even een douche..... gemeen grapje,he.
Leuke dokter trouwens,eentje met een bloemkoolneus.
groetjes Rene Batjas
hoi, wat weer een verhaal zeg,je maakt zo wat mee en wat je doet knap hoor. als ik de mail bekijk vragen de kinderen gelijk, heb je ook een berichtje van jet ze kijken er ook al na uit net zo als wij na je avonturen.groetjes en een knuffel van ons.
heej jet!
wat een belevenissen zeg! Ik kan me er zo niet eens wat bij voorstellen, laat staan wat voor indrukken jij opdoet zeg! Super! (ik moet eerlijk zeggen: doe het je niet na, daarvoor ben ik teveel luxebeest, ook in het ziekenhuis ;))
vooral heel veel plezier de komende weken!
Kleine held van me!
Super om je verhaal zo te lezen. Ik zie dat je redelijk in de sjit beland bent! Gaaf dat je daar een steentje kan bijdragen. Ze zullen vast blij met je zijn.
En ze noemen je Maxima omdat je op haar lijkt!
Groeten van mij!
Mooi verhaal, Henriette. Je bent er pas een paar dagen. Op dit soort plaatsen leer je duidelijk meer van het leven dan waar dan ook maar. Probeer je de ellende die je tegen komt niet al te zeer aan te trekken, maar als een plaatselijke (trieste) realiteit te beschouwen.
Overigens hier was in het nieuws (bron Cordaid) dat de Tanzaniaanse veiligheidstroepen 20.000 masai uit hun dorpen hebben verjaagd en de dorpen hebben afgebrand in een deel van de NgoroNgoro, omdat hun gebied nu is verpacht aan een jachtbedrijf uit de Verenigde Arabische Emiraten om op groot wild te jagen. Wederom een humanitaire catastrofe... Iets van gehoord daar ter plaatse?
Hoi Jet, ik zit vol bewondering en tevens verbijstering je verhaal te lezen. Echt ongelofelijk moedig van je dat je dit doet. Hou je taai!
hallo jet
wat een mooie weblog heb je gemaakt! het is heel erg leuk om te lezen hoe het daar met je gaat. vorige week zijn we druk bezig geweest met het hooi en stro. we hebben nu zo'n 3000 pakken hooi en zo'n 1500 pakken stro. ze willen hier de hele week nog mooi weer hebben. jasper is nu al weer naar school en ik heb nu nog één week vakantie! marieke een vriendin van mij blijft vandaag een nachtje bij ons logeren in de tent. papa en mama zijn vandaag 15 jaar getrouwd. kom ik vanochtend uit m'n bed en heb ik me net gedouchd zegt papa tegen mij: kom we moeten even naar winsum. ik snel m'n haar uit gekamt en mee want ik moest weer een boeket bloemen uitzoeken. we een boeket gekocht met roze en paars. ze vond hem gelukkig wel mooi. vanmiddag moeten jasper en ik weer naar de beugelarts toe en daarna gaan we nog even de stad in. we kijken uit naar je volgende verhaal
liefs hanna en de rest!
Hoi Jet,
Tjongejonge wat een verhaal. wat ben je toch een fantastische dokter. De kinderen vinden je nu nog een beetje eng omdat je blank bent, maar let op dat is gauw voorbij. Super hoor je verhalen en ik lees ze graag. Nou succes hoor en ook sterkte! Ik denk aan je!
Liefs Rianne
Lieve Jet,
Wat bijzonder om te lezen. Hoop dat je een goede tijd hebt daar. Ik blijf af en toe meelezen!
Groetjes,
Renée
Hoi Florence !
Prachtig om al je belevenissen te volgen , zelfs onze vriendin Riet (die in Tanzania was ) volgt je op de voet.
Dit is wel even iets anders dan een luxe safari .
Wij (Jan en ik) zijn supertrots op je !
Ook hier zul jij je plekje weer krijgen , let maar op.
Kop d'r veur !!
Reageer
Laat een reactie achter!
- {{ error }}