Zoals Nederland meer is dan kaas en klompen, zo zijn de Masai meer dan alleen hun hutjes en koeien. Op een bewonderenswaardige wijze leven ze in een geheel eigen wereld met tradities en gewoontes die in onze (Westerse) ogen misschien nog erg primitief zijn maar wat voor hun een houvast is. Desalniettemin gaan ze, wat betreft bepaalde zaken, mee in de tijd, zo hebben ze bijna allemaal een mobiel (die overal bereik heeft!) en is hun favoriete zangeres Celine Dion ;)

Traditionele geneeskunde met de daarbij behorende geneeswijzen is iets wat hier nog veel door de Masai ten uitvoering wordt gebracht. Hun manier van geneeskunde deden mijn oren gisterochtend echt even klapperen. Zondag werd er namelijk een ernstig ziek kind binnen gebracht, hij leed aan obstipatie (en waarschijnlijk meer dan dat alleen).

Door het plaatselijke stamhoofd was geprobeerd de anus op te rekken met een borstel, dit was echter niet gelukt en het kind zijn rectum bleek doorboord te zijn.. Een paar uur na binnenkomst was het al overleden. Het verdriet wat ze daarna hebben, uiten ze veel meer dan wij dat gewoon zijn. Huilend vallen ze op hun knieën met hun handen opgestoken naar de lucht zich afvragend waarom dit nu moest gebeuren. Het hun kwalijk nemen, kun je niet, met de traditionele methodes dachten ze het goede te doen, ze weten immers niet anders.

Dat laatste geldt niet voor ieder lid van de Masai. Momenteel bevinden zich hier een aantal jonge, mannelijke Masai - krijgers die een kans krijgen (door middel van subsidie van het ziekenhuis) om een opleiding te volgen. Zo ook Let. Let is afkomstig uit een boma enkele kilometers ten zuiden van Wasso. Aan de universiteit volgt hij een opleiding tot bedrijfskundige. In tegenstelling tot de meeste andere Masai, spreekt hij vloeiend swahili, kiswahili en, erg handig, engels.

Gisteravond had ik een erg boeiend en voor beide kanten hilarisch (vanwege de grote verschillen tussen onze gewoontes) gesprek met hem wat mij, toen ik op bed ging, nog enige poos wakker hield. Het meest opvallende vond ik het feit dat voor een jongen als Let een bruid wordt uitgekozen door zijn ouders. Criteria zijn hierbij niet dat er sprake moet zijn van enige vorm van liefde tussen beide, nee, belangrijker is of de bruid afkomstig is uit een goede familie en of deze families tezamen grote kans hebben om in vrede naast elkaar te leven. Een erg nobel streven, dat wel, maar het gaat, in mijn ogen, voorbij aan een nog groter goed, namelijk de liefde tussen twee mensen. Een man kan, als hij de bruid echt niet ziet zitten, eventueel nog tegenstribbelen, een vrouw dient zich echter gewoon over te geven aan haar lot. Het toebehoren aan het mannelijke geslacht heeft daarnaast nog een groot bijkomend voordeel, een man hoeft zich namelijk niet te beperken tot één vrouw, als hij wil, trouwt hij er twee of drie (!).In Nederland zouden de vrouwenorganisaties hierbij allang op hun achterste hakken staan, hier is het gewoon en wordt het door een ieder (ook de vrouwen) geaccepteerd.

Let vond mijn opvattingen over relaties en het huwelijk erg vermakelijk en ook wel enigszins te begrijpen maar desondanks houdt hij steevast aan de tradities van zijn stam, de Masai.Familie is voor hem, maar ook voor andere Masai, namelijk het allerbelangrijkste.Ik heb nog gevraagd of er in hun stam ook sprake kan zijn van homoseksualiteit maar daarop begon hij nog harder te lachen (sorry Pieter en Derk, ik heb het geprobeerd;)

Ondanks dat hun levenswijze zo ver van mij afstaat, respecteer ik het wel en vind ik het mooi om er kennis mee te mogen maken.

De Masai mogen dan anders zijn, maar het meest excentrieke figuur wat hier rondloopt is toch wel priester / dokter Franco. Momenteel heeft hij er van mij een titel bij gekregen, namelijk slager Franco..

Gisteren heb ik mij eraan gewaagd om een dag met hem mee te lopen, nou dat heb ik geweten.Om half 9 begonnen we de dag met een bevalling. Zowel priester Franco als de zuster (een echte serpent) waren niet vies van het uitdelen van een tik aan de vrouw die aan het bevallen was. Het kwam er op neer dat ze vonden dat ze zich niet moest aanstellen en gewoon maar heel hard moest persen. Gek genoeg werkte me dit op mijn lachspieren, zo'n idioot tafereel was het. Franco had daarnaast nog de bijzondere gewoonte om met zijn hand in de buik van de vrouw te knijpen. Toen ik hem vroeg wat voor nut dat had, kreeg ik een half sputterend antwoord waarbij ‘uterus'(=baarmoeder) het enige was wat ik kon verstaan, het zal wel goed zijn ;) Na een half uur skoema, skoema! (=persen) mee te hebben geroepen werd er een gezond meisje geboren. Omdat ik weet dat er onder jullie mensen zijn met een zwakke maag, houd ik de beschrijving van het hechten van moeder, naar aanleiding van de enorme knip die slager Franco in een wee - vrije periode (!) had gezet, maar achterwege..

Het doen van een visite met Franco is ook heel bijzonder. De vragen die ik stel komen moeizaam tot niet bij hem aan, ik heb het even in het Gronings geprobeerd, maar ook dat viel hem niet op ;). Meestal mompelt hij gewoon maar wat of komt in een keer tot een uitbarsting en schreeuwt: ‘Nujambi!'(=naar huis) naar een patiënt (zelfs als die net een paar uur geleden is bevallen en ik weet niet hoeveel kilometers moet lopen voor ze thuis is).

Zo-even werd er een patiënt binnengebracht die gisteravond was toegetakeld door dieven, ze hadden een ongeveer 10 cm grote snee op zijn achterhoofd als souvenir achtergelaten. Franco, in zijn sas, hechtte het geheel zonder enige vorm van verdoving en gaf de patiënt af en toe een tik als hij zijn hoofd niet goed stil hield..

Ik heb nu even pauze van Franco gekregen. Het enige wat ik kon verstaan was ‘thee', dus dat betekent pauze, zoals jullie inmiddels weten;) Het geeft me in ieder geval de kans dit verhaal af te schrijven.

Over ongeveer een half uur sta ik weer met ‘de slager' aan een operatietafel dus ben benieuwd hoe dat weer af zal lopen;)

Het hardlopen was overigens heerlijk en ik voel me weer bijna topfit. Onderweg kwam ik meerdere Masai tegen die mij lachend te gemoed liepen. Het enige wat mijn hart onderweg even deed stilstaan was een glinsterend object van ongeveer een halve meter lang wat over de weg heen kronkelende, inderdaad ja, een slang..Ik ben daarop overgeschakeld op de vijfde versnelling en heel hard weggerend;)

Om mijn woorden daad bij te zetten zal ik proberen straks ‘de slager' op de foto te zetten en ook enkele Masai te strikken voor een foto.

Wordt vervolgd..

Liefs,

Jet