Lieve allemaal,

Het is bijna vier dagen na aankomst hier in Tanzania en eindelijk heb ik de kans om contact op te nemen met jullie. De vliegreis is gelukkig goed verlopen, maar o wat vond ik het spannend. Vliegen is zeker niet mijn hobby en ik heb, bij gebrek aan ander gezelschap, de stoelleuningen fijn geknepen om mijn zenuwen bij het opstijgen en het landen onder controle te houden. Daartussenin heb ik mijzelf vermaakt met Harry Potter deel 4,5 en 6 ;) Na 8,5 uur vliegen hadden we de eindbestemming bereikt; ik was wederom in Tanzania, het land van de ‘vumbi'(=stof), ongerepte en beeldschone natuur, malaria en natuurlijk het land van Lat.. Ik ben uit het vliegtuig gesneld, heb mijn koffers bij elkaar gesleept en daar was hij dan eindelijk weer, wat was ik blij! Met beide voetjes op de grond, maar met het hoofd nog in de wolken vervolgden we onze reis van Kilimanjaro naar Arusha. Alles was er weer; de geur, de vumbi, het ‘jambo mzungu'(=hallo blanke) en vooral niet te vergeten het opeengedrukt zitten als een ‘banana'.. (wat ik in dit geval helemaal niet erg vond;) Arusha kon ook deze keer mij weinig bekoren; te luidruchtig, teveel mensen en te weinig ruimte. Bijkomend voordeel van een Maasai aan je arm is echter wel dat je daar (in tegenstelling tot de eerste keer) compleet met rust gelaten wordt, niks geen ‘mzungu, you buy?', maar acceptatie en rust aan het hoofd bij het lopen door de stad. In afwachting van onze busreis naar Wasso hebben we de tijd doorgebracht met zwemmen, winkelen en het bezoeken van familie van Lat in Arusha. Hoewel er in Arusha in de verste verte geen H&M te bespeuren is, ben ik er toch in geslaagd een mooi jurkje op de kop te tikken voor omgerekend 3 euro J Het was mij eerder niet opgevallen, maar een pashokje is bij geen van de winkels te bekennen, iedereen past zijn kleding gewoon op straat, of je nu een broek of jurk koopt, ook ik moest er aan geloven en onder het toeziend oog van een vijftal vrouwen werd mijn jurk ‘nzuri' (=mooi) bevonden. Voor de ‘patchwork - dames' thuis; ik heb tijdens het winkelen ook tal van mooie stoffen voor jullie op de kop getikt ;)

Bij het bezoek aan de familie van Lat (zus van zijn moeder) werden we hartelijk ontvangen door alle familieleden. In een normaal huis en een koeienstal die doet denken aan onze oude, maar dan met maar een stuk of tien (friese!) koeien, proberen ze een goed bestaan op te bouwen. Ook hier werden we verwelkomd, zoals overal, met pap..Ik heb ze echter uitgelegd dat ik dit gezien mijn gezondheidstoestand niet kon eten, dit was geen enkel probleem maar omdat ze me toch iets wouden geven werden er drie eieren voor me gekookt J Om te laten zien dat ze me accepteerden en waardeerden als vriendin van Lat kreeg ik daarnaast ook nog een erg mooie ‘chooka'(=omslagdoek), ik wist van verlegenheid even niet wat ik moest zeggen..

Gisterochtend was het dan tijd om op de bus naar Wasso te stappen. In alle vroegte, tegen 5 uur, vertrokken we per taxi richting de bus. Reizend met Lat, zijn de tarieven 10 keer zo laag dan wanneer ik als mzungu alleen reis. Ze beginnen met dezelfde hoge prijs te vragen, maar door Lat zijn stellige weigering kregen ze weinig zoden aan de dijk en konden we voor de normale prijs reizen. Eenmaal in de bus, zag ik best op tegen de komende trip; uit eerdere ervaring weet ik dat het gevoel op een schip te zitten terwijl je in werkelijkheid in een voertuig op vier wielen zit niet echt prettig is. Momenteel is het regenseizoen gaande, in plaats van droge wegen, is er nu daardoor veelal sprake van een natte ondergrond. Het eerste gedeelte van de reis was dit goed te berijden, aangekomen in de Ngorogoro werd het echter steeds natter en ook gevaarlijker. Wegen waren door de regen in tweeën gesplitst of soms helemaal verdwenen en omgetoverd in een rivier..Op een gegeven moment moesten we uit de bus stappen om, met minder gewicht, een rivierbedding te kunnen passeren, pfff het zweet stond me wederom overal..Ondanks de soms aanwezige angst, was het toch vooral het genot van de omgeving die de boventoon voerde. Door de regen was het landschap veranderd tot een werkelijk prachtige, groene oase. Hoewel Groningen, Nederland, mijn thuis is, bewees dit uitzicht wederom dat ook Tanzania een stukje van mijn hart heeft gestolen. Hoe dichter we richting Loliondo (Wasso) kwamen, hoe meer ik de omgeving herkende en hoe minder ik gefocust was op de bus met al zijn capriolen. Uiteindelijk na een tocht van bijna 9 uur was het daar dan eindelijk, Wasso. Een groener Wasso, dat zeker, maar voor de rest nog geheel zoals we het in oktober hadden achtergelaten. Het was fijn om alle clinical officers en andere medewerkers van het ziekenhuis weer te zien, het meest hartelijk werd ik echter verwelkomd door Triphonia en Helena (de huishoudsters). Met een stevige knuffel en een brede glimlach werd mij direct medegedeeld dat ze het tot een doel voor zichzelf zouden maken om weer meer vet op mijn lichaam te kweken ;) Na iedereen te hebben begroet, was het toch echt tijd om Lat zijn kamer op te zoeken, we waren beide kapot van de lange busreis.

Goede nachtrust doet wonderen en ik voel me daarom nu ook een stuk fitter. Het zonnetje schijnt hier vrolijk, dit tezamen met een aangename temperatuur van rond de 25 graden en goed gezelschap denk ik dat dit bezoek mij zeker goed zal doen. Ook hier is het dit weekend Pasen en Lat en ik hebben het idee gevat om met een tent een nachtje boven op de berg te gaan slapen, het is maar goed dat hij bij mij is, want alleen lijkt me dat niet zo'n verstandig idee ;) Zal de komende dagen zoveel mogelijk foto's maken zodat ook jullie kunnen meegeniet van de groene omgeving waarin ik mij bevind,

Tot snel,

Veel liefs vanuit Wasso,

Jet